پیش تیز تماشاچی بودیم که دانشمندان مغز خوک ها را تا چندین ساعت پس از مرگ زنده نگه داشتند. اکنون، دانشمندان ژاپنی شکاف های ریزی از مغز موش تمهید کردند و آن ها را بوسیله مدت ۲۵ روز زنده نگه داشتند. این فقره به میزان متناسب توجهی بازه ی زمانی را که در آن مغزهای جداشده می توانند عملکرد خود را حفظ کنند، بسط داد که بوسیله نوبه ی خود می تواند موجب پیشرفت استیناف های مرتبط با آزمایش داروها شود.
نکته ی بنیادی این موفقیت، سیاق متاخر حی نگهداشتن بافت ها وجود که محتوی ترکیبی از نوع خاصی از پوست و یک دستگاه اصلاح شده ی ریزسیال (میکروفلوئید خواه میکروسیال) وجود. تو مایه های ریزسیال، از کانال های ریزی برای تحویل مایعات به بافتن ها استفاده می شود که نسبت به ظرف های کشت معمول آزمایشگاه مزایای قابل توجهی دارند. علاوه بر میلیونر بودن دقت بیشتر تو تحویل مایعات، دستگاه های مذکور زیبنده تنظیم تر هستند، می توانند از رفتارهای خاص سلول تقلید کنند و احتیاج به حجم نمونه ی کمتری دارند. این حکم مطالعه ی تعاملات سلولی را آسان تر می یواش. ولی نکته ی مهم درمورد بررسی ی چگونگی واکنش سیستم های بدن دربرابر تغییرات مختلف آن است که برای دیدن اثرات طولانی مدت هر عامل، فقط چند روز کافی ازاله. این همان جایی است که اسلوب های کنونی که درون آن ها از دستگاه های ریزسیال برای زنده نگهداشتن سیستم های سلولی استفاده می شود، با مشکل مواجه می شوند. درون این رابطه، سیلان ی مهم حفظ کردن اعتدال است. بافت های جداشده از بدن به سرعت خشک می شوند، بنابراین باید بتوان آن ها را در یک محیط زراعت مرطوب تازه نگه داشت و مواد مغذی را بوسیله آن ها رساند؛ ولی رطوبت زیاد، عایق از تبادلات گازی شده و درنهایت بافتن ها درون مایع غرق می شوند و از بین می مسئله. این همان مشکلی است که پژوهشگران ژاپنی راه حلی بخاطر آن معلوم کرده اند.
دستگاه طراحی شده به وسیله ی پژوهشگران ژاپنی، سهل ولی هوشمند است. این وسیله از یک کانال ریزسیال نصف تراوا تشکیل شده که با غشای جعلی تراوا و دیواره های جامد احاطه شده است
نوع دیواره های جامد از پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) است که یک پلیمر سیلیکونی ارگانیک بوده و معمولا داخل دستگاه های ریزسیال مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین به جای اینکه لیف بوسیله طور دائم درون حمامی از محیط کشت صبر گیرد، چیز ابکی ازطریق کانال ها جریان می یابد و از غشای تراوا عبور می کند و لطافت بافتن را مهیا کرده و در نسب حال امکان تبادلات گازی بین سلول ها همچنین حیات دارد. این سیستم سهل به نظر می رسد اما پژوهشگران می گویند رسیدن به طرح بازپسین چندان میسر نبوده است. نوبوتوشی اوتا، از مرکز پژوهشی RIKEN می گوید:مقاله های مرتبط:دانشمندان مغز خوک ها را تا چند زمانه پس از اجل حی نگهداشتنددانشمندان فیروز به زنده نگهداشتن ریه ها درون بیرون از بدن شدنددانشمندان مغز انسان و موش سایبورگ را بوسیله هم متصل کردندکنترل جریان محیط کشاورزی دشوار بود زیرا کانال های ریزی که بین دیواره های PDMS و غشای متخلخل تشکیل می شد، غیرعادی بود. با این حال، ما پس از آزمون و خطای غشای متخلخل و انتظام جریان های ورودی و خروجی توانستیم موفق شویم.
پژوهشگران از قطعه ی کوچکی از مغز که هسته ی سوپر اکیاسماتیک (SCN) معروفیت دارد و مسئول حفظ کردن ساعت شب هنگام نصیب و ریتم های بیولوژیکی است، استعمال کردند. سلول های عصبی موجود در SCN، با جابه جایی پپتیدها و مولکول های کوچک بین سلول ها، اطلاعات مربوط به محیط را مبادله و همگام سازی می کنند. این فردی موجب می شود SCN برای معاینه ی تعاملات سلولی ایده ال باشد. موش هایی که از SCN آن ها بخاطر آزمایش کاربرد شد، ازنظر ژنتیکی بوسیله سیاق ای تصحیح شده بودند که فعالیت ریتم شبانه روزی معز آن ها با تولید یک پروتئین فلورسنت همراه باشد، بنابراین هنگام فعالیت طبیعی این سلول ها، نور فلورسنت تولید می شد که پژوهشگران قادر به امتیاز آن بودند.
مقابل گزارش پژوهشگران، لیف هایی که در محیط کشت متاخر قرار داشتند، به مدت ۲۵ روز حی بودند. این در حالی بود که داخل قسمت قسمت کردن کنترل، پس از ۱۰ ساعت، میزان فعالیت سلول ها به ۶ درصد کاهش پیدا کرد. البته ۲۵ روز، زمان ازبین رفتن بافت ها نبود بلکه این زمان، خال ی پایان درنظر گرفته شده بخاطر این آزمایش بود. پژوهشگران معتقدند که داخل رخساره امتداد ی آزمایش، این بافتن ها تا بیش از ۱۰۰ روز قادر بوسیله زندگی بودند؛ این همان چیزی است که آن ها قصد دارند در آزمایش بعدی خود امتحان کنند. آن ها بر این باورند که روش مذکور می تواند بخاطر طولانی بافت ها و خیر فقط بافت عدد تک استفاه صبر گیرد و نیز بخاطر پرورش اعضای انسانی رشدیافته در آزمایشگاه همچنین به کار می آید. اوتا می گوید:کاربرد این اسلوب فراتر از لیف های برون کاشت شده ی حاصل از حیوانات است. این راه همچنین می تواند پژوهش های مرتبط با تن زایی را ازطریق کشت بلندمدت و مشاهده ی اینکه برای نمو بافتن ها و هیکل ها چه چیزهایی ضروری است، گشایش بخشد.
نتایج این مطالعه تو روزنامه ی Analytical Sciences منتشر شده است.بیشتر بخوانید:مرد فلجی به کمک اسکلت خارجی کنترل پذیر با ذهن توانست راه برودترامپ به هواوی برای صدور مجوز سودا کالاهای غیرحساس چراغ سبز نشان دادآزمایشات آنن چنسلر، درمان بیماری ها را با مصرف از داروهای فضایی امکان پذیر کردسندرم داون و هرآنچه باید درباره آن بدانیداستفاده از فیزیک در مبارزه با عطارد
نکته ی بنیادی این موفقیت، سیاق متاخر حی نگهداشتن بافت ها وجود که محتوی ترکیبی از نوع خاصی از پوست و یک دستگاه اصلاح شده ی ریزسیال (میکروفلوئید خواه میکروسیال) وجود. تو مایه های ریزسیال، از کانال های ریزی برای تحویل مایعات به بافتن ها استفاده می شود که نسبت به ظرف های کشت معمول آزمایشگاه مزایای قابل توجهی دارند. علاوه بر میلیونر بودن دقت بیشتر تو تحویل مایعات، دستگاه های مذکور زیبنده تنظیم تر هستند، می توانند از رفتارهای خاص سلول تقلید کنند و احتیاج به حجم نمونه ی کمتری دارند. این حکم مطالعه ی تعاملات سلولی را آسان تر می یواش. ولی نکته ی مهم درمورد بررسی ی چگونگی واکنش سیستم های بدن دربرابر تغییرات مختلف آن است که برای دیدن اثرات طولانی مدت هر عامل، فقط چند روز کافی ازاله. این همان جایی است که اسلوب های کنونی که درون آن ها از دستگاه های ریزسیال برای زنده نگهداشتن سیستم های سلولی استفاده می شود، با مشکل مواجه می شوند. درون این رابطه، سیلان ی مهم حفظ کردن اعتدال است. بافت های جداشده از بدن به سرعت خشک می شوند، بنابراین باید بتوان آن ها را در یک محیط زراعت مرطوب تازه نگه داشت و مواد مغذی را بوسیله آن ها رساند؛ ولی رطوبت زیاد، عایق از تبادلات گازی شده و درنهایت بافتن ها درون مایع غرق می شوند و از بین می مسئله. این همان مشکلی است که پژوهشگران ژاپنی راه حلی بخاطر آن معلوم کرده اند.
دستگاه طراحی شده به وسیله ی پژوهشگران ژاپنی، سهل ولی هوشمند است. این وسیله از یک کانال ریزسیال نصف تراوا تشکیل شده که با غشای جعلی تراوا و دیواره های جامد احاطه شده است
نوع دیواره های جامد از پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) است که یک پلیمر سیلیکونی ارگانیک بوده و معمولا داخل دستگاه های ریزسیال مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین به جای اینکه لیف بوسیله طور دائم درون حمامی از محیط کشت صبر گیرد، چیز ابکی ازطریق کانال ها جریان می یابد و از غشای تراوا عبور می کند و لطافت بافتن را مهیا کرده و در نسب حال امکان تبادلات گازی بین سلول ها همچنین حیات دارد. این سیستم سهل به نظر می رسد اما پژوهشگران می گویند رسیدن به طرح بازپسین چندان میسر نبوده است. نوبوتوشی اوتا، از مرکز پژوهشی RIKEN می گوید:مقاله های مرتبط:دانشمندان مغز خوک ها را تا چند زمانه پس از اجل حی نگهداشتنددانشمندان فیروز به زنده نگهداشتن ریه ها درون بیرون از بدن شدنددانشمندان مغز انسان و موش سایبورگ را بوسیله هم متصل کردندکنترل جریان محیط کشاورزی دشوار بود زیرا کانال های ریزی که بین دیواره های PDMS و غشای متخلخل تشکیل می شد، غیرعادی بود. با این حال، ما پس از آزمون و خطای غشای متخلخل و انتظام جریان های ورودی و خروجی توانستیم موفق شویم.
پژوهشگران از قطعه ی کوچکی از مغز که هسته ی سوپر اکیاسماتیک (SCN) معروفیت دارد و مسئول حفظ کردن ساعت شب هنگام نصیب و ریتم های بیولوژیکی است، استعمال کردند. سلول های عصبی موجود در SCN، با جابه جایی پپتیدها و مولکول های کوچک بین سلول ها، اطلاعات مربوط به محیط را مبادله و همگام سازی می کنند. این فردی موجب می شود SCN برای معاینه ی تعاملات سلولی ایده ال باشد. موش هایی که از SCN آن ها بخاطر آزمایش کاربرد شد، ازنظر ژنتیکی بوسیله سیاق ای تصحیح شده بودند که فعالیت ریتم شبانه روزی معز آن ها با تولید یک پروتئین فلورسنت همراه باشد، بنابراین هنگام فعالیت طبیعی این سلول ها، نور فلورسنت تولید می شد که پژوهشگران قادر به امتیاز آن بودند.
مقابل گزارش پژوهشگران، لیف هایی که در محیط کشت متاخر قرار داشتند، به مدت ۲۵ روز حی بودند. این در حالی بود که داخل قسمت قسمت کردن کنترل، پس از ۱۰ ساعت، میزان فعالیت سلول ها به ۶ درصد کاهش پیدا کرد. البته ۲۵ روز، زمان ازبین رفتن بافت ها نبود بلکه این زمان، خال ی پایان درنظر گرفته شده بخاطر این آزمایش بود. پژوهشگران معتقدند که داخل رخساره امتداد ی آزمایش، این بافتن ها تا بیش از ۱۰۰ روز قادر بوسیله زندگی بودند؛ این همان چیزی است که آن ها قصد دارند در آزمایش بعدی خود امتحان کنند. آن ها بر این باورند که روش مذکور می تواند بخاطر طولانی بافت ها و خیر فقط بافت عدد تک استفاه صبر گیرد و نیز بخاطر پرورش اعضای انسانی رشدیافته در آزمایشگاه همچنین به کار می آید. اوتا می گوید:کاربرد این اسلوب فراتر از لیف های برون کاشت شده ی حاصل از حیوانات است. این راه همچنین می تواند پژوهش های مرتبط با تن زایی را ازطریق کشت بلندمدت و مشاهده ی اینکه برای نمو بافتن ها و هیکل ها چه چیزهایی ضروری است، گشایش بخشد.
نتایج این مطالعه تو روزنامه ی Analytical Sciences منتشر شده است.بیشتر بخوانید:مرد فلجی به کمک اسکلت خارجی کنترل پذیر با ذهن توانست راه برودترامپ به هواوی برای صدور مجوز سودا کالاهای غیرحساس چراغ سبز نشان دادآزمایشات آنن چنسلر، درمان بیماری ها را با مصرف از داروهای فضایی امکان پذیر کردسندرم داون و هرآنچه باید درباره آن بدانیداستفاده از فیزیک در مبارزه با عطارد
- ۹۸/۰۷/۲۴