روان رنجوری، هر محدودیت با هر نوع اختلال قضیه را در برمی گیرد. در واقع، هرکسی که دستخوش اضطراب بی نهایت یا سایر مالیات ناراحت کنندهٔ هیجانی، شبیه ترس مدام و غیرمنطقی، فکرهای وسواسی، رفتارهای اجباری، حالت های متضاد و واکنش های جسمانی و افسرده است، بوسیله نشانی روان رنجور شناخته می شود. با این مطلب همراه شوید تا شما را با ویژگی های فردیِ روان رنجوری و نمونه هایی از رفتارهای روان رنجورانه بیشتر آشنا کنیم. حتما بخوانید:ترس از دست اعطا کردن چیست و چگونه با آن مقابله کنیم؟پرخاشگری چیست؛ موجب پرخاشگری و نحوه علاج آندرمان ناراحتی روحی؛ افسردگی چه تفاوتی با ناراحتی دارد؟ ویژگی های فردیِ افراد گویا بستری روان رنجوی چیست؟ رفتارهای افراد روان رنجور حساسیت، انفراد مثبت افراد روان رنجور رفتارهای رسا رنجوری نشانهٔ چه هستند؟ چطور می توان رفتارهای روان رنجورانه را ایستا کرد؟
نشانه های روان رنجوری برخلاف روان پریشی، دربرگیرنده اختلال های ناخوشایند شخصیتی، درک نکردن محیط دوروبر و ازدست دادن بستگی با دنیای واقعی نیستند. در علم روانکاوی،اختلالات جریان بوسیله طور طاسی وضع های ناخودآگاهِ غلو آمیزی برای رویارویی با تضادهای درونی و اضطرابی هستند. بیشتر اختلال هایی که پیش تر اختلال روانی نامیده می شدند، اکنون جزو اختلال های اضطرابی بوسیله شمار می روند. به این افراد روان افسرده هم می گویند.
وقتی کسی را رسیده بستری (Neurotic) یا رسیده نژند می نامند، نیت توهین ندارند؛ این فقط توصیفی از وضعیت اوست. وافر ها هستند که آن حرمت بسیار از اندازه فکر کرده یا ناراحت اند که به معادل پریشانی می رسند. روان نژندها نمی توانند از چیزهایی که مضطرب سندیت می کنند، ول شوند. همهٔ پندار فردِ روان علیل مشغول سلامت، کار، یا حتی نظرات دوستان و اطرافیانش است. همهٔ آدم ها چنین فردی هایی دارند؛ اما افراد گویا رنجور بیش از حد این طور رفتارهایی از خود نشان می دهند. آن ها سعی نمی کنند با اطرافیان شان متفاوت باشند؛ فقط بیش از متوسطِ مردم ناراحت هستند. آن ها متفاوت هستند؛ ولی این ایرادی ندارد.
روان رنجوری آسان نیست؛ ولی راه هایی بخاطر کنترل آن وجود دارد و مراجعه به درمانگر یکی از آن راه هاست. ولی پیش از آنکه بوسیله این وعده برسیم، بیایید ببینیم روان رنجوری چیست و روان بستری بودن یعنی چه؟ انفراد های فردیِ افراد روان رنجور
بنا بر پژوهش های روان شناختی، پنج جنبهٔ پا بر جا برای شخصیت افراد وجود دارد؛ به این جنبه ها پنج ارشد (The Big Five) می گویند که عبارت اند از: استقبال از تجربه، وظیفه شناسی، برون گرایی و داخل گرایی، سازگاری و رسیده رنجوری. سرنام های OCEAN و CANOE غصه به همین جنبه ها اشاره دارند. رسیده شناس ها برای تعیین اینکه هر انفراد از کدام جنبهٔ شخصیتی برخوردار است، از تقویم های گوناگونی روزی می گیرند. این ارزیابی ها مقدار این جنبه داخل وجود فرد را بی قراری گلچین می کنند.
روان شناس ها از این مدلِ پنج عامل بزرگ شخصیت بخاطر دستیار به درک روابط افراد در اجتماع و همین طور رفتار آن ها در محل امر استفاده می کنند. بی مانند روان رنجور، به فکر کردن دیگران دربارهٔ خود عظمت زیادی می دهد و ایجاد وخوی مضطرب تازگی نسبت بوسیله بقیه دارد. افراد مبتلا به روان رنجوری در اصابت با اشتباهاتی که داخل محل کار و فراگیری مرتکب می شوند هم مشکل دارند. آن ها تو محل کار و تحصیل، نسبت به خودشان و سایرین متجاوز معترض هستند.
زیگموند فروید (Sigmund Freud) دربارهٔ روان رنجورها و گویا رنجوری گپ های زیادی کرده است. او مطالب زیادی بی قراری دربارهٔ روان رنجوری تالیف و در آن ها به تفصیل دربارهٔ معنای آن تشریح داده است. او کنار این اعتقاد بود که رسیده رنجوری به خیال تضادهای ناخودآگاهِ یک طبیعت جنسی پدید آمده است. او این حاصل را هم گرفته که رسا رنجوری بوسیله دوران طفولیت بی نظیر بازمی گردد. فروید عقیده داشت بی مانند مبتلا بوسیله روان رنجوری از این موضوع آگاهی ندارد. او پارسا حیات بی همتا موردنظر می خواهد تضادهای درونی خود را با عوارض فصیح رنجوری برطرف کند؛ بنابراین این رفتارها را از خویشتن علامت می دهد تا مشکلاتش را محلول یواش. رسیده رنجوری چیست؟
یکی از نشانه های گویا رنجوری این است که فرد مشغول مدام نگران است. البته نگرانی امکان پذیر است نشانهٔ اضطراب بی قراری باشد. فرید مبتلا بوسیله روان رنجوری دربارهٔ رفتارهای خود و دید سایرین نسبت بوسیله آن ها هم نگران است. او می ترسد دیگران از رفتارهایش دلگشا شان نیاید؛ و چه بسا مدام در این تک سؤال هم می کند. مسلما تماس با انفراد که مدام می پرسد آیا مرتکب اشتباهی شده، آیا مشکلی وجود دارد یا پرسش هایی مشابه، مشکل است. نگران بودن کاملا غریزی است؛ ولی وقتی بی نظیر بااطلاع می شود این نگرانی بیش از اندازه است، طوری که نمی تواند تمرکز کند خواه فقره خود را انجام بدهد، می توان گفت دچار گویا رنجوری است.
امروزه روان شناس ها دیگر افراد را مبتلا به فصیح رنجوری نمره نمی دهند؛ اما رفتارهای رسیده رنجوری هنوز هم مشکل ذهنی مختصر، ولی غالبی قلمداد می شوند. روان رنجوری یک ویژگی شخصیتی است که باعث می شود افراد عاطفه نگرانی، افسردگی خواه عصبانیت کنند و چنین رفتارهایی از خود علامت بدهند. روان نژندی خواه روان رنجوری اختلال روانی ای تلقی می شد که احساسات و رفتارهای خاص خودش را به همراه دارد. در ادامه به نمونه هایی از رفتارهای فصیح رنجوری رمز می کنیم: رفتارهای افراد رسا رنجور
هنگفت ها رسا رنجور هستند؛ اما از این مسئله آگاهی ندارند. شما هم چه بسا مضطرب باشید؛ ولی از آن اول نباشید. هر فردی، روان رنجوریِ ویژهٔ خودش را دارد؛ اما بعضی ها رسا رنجورتر از بقیه اقدام می کنند. شاید با خودتان فکر می کنید اصلا چه چیز روان رنجوری بد است؟ باید گفت فرید فصیح رنجور، اطرافیانش را مستأصل می کند؛ آن غصه بدون آنکه خودش وارد باشد. هر کسی ممکن است روان رنجور باشد و نداند. شما هم تامل می کنید روان رنجور هستید؟ پیش از آنکه بوسیله این پرسش پاسخ بدهید، بگذارید چند رفتار مد روان رنجورها را بررسی کنیم و ببینیم شما بی آرامی این رفتارها را دارید یا نه. مقیاس هایی از رفتارهای روان رنجورانه
شاید این رفتارهایی که تو دنباله بیان می کنیم، برای شما هم زیاد آشنا باشند؛ زیرا بیش رایج و همگی گیر هستند. ۱. تحریک پذیری عمومی
آیا تا بوسیله حال همسایه ای داشته اید که مدام به کوچک ترین مسائل اعتراض کند؟ مدام غر بزند که خلوت باشید؛ نگذارید طفل ها در حیاط بازی کنند؛ یا سمت پله های آن ها نروید؛ چنین آدم هایی رفتارهای روان رنجوری دارند. ۲. شکایت از مشکلات جسمی، بدون دلیل پزشکی
بسیاری از رفتارهای روان رنجوری در قالب شکایت های گاه وبیگاه از وضعیت جسمانی هستند، که هیچ دلیل پزشکی هم ندارند. اگر کسی هنگفت دربارهٔ مشکلات جسمانی خود صحبت کند، اما برهان مشخصی برای آن ها نداشته باشد، دیگران را آزار می دهد. همین مقدور است روابط بی مانند روان رنجور با دیگران را حزن دچار مشکل کند. ۳. هیبت جاده ای
افرادی که دستخوش خشم جاده ای هستند، رفتارهای روان رنجوری از خود نشان می دهند. هرچه نباشد، بالاخره هرکسی موقع رانندگی مرتکب اشتباهاتی می شود. بعضی ها کنترل خویشتن را از دست می دهند؛ ولی بی حد ها هم خود را کنترل می کنند. ناراحت و عصبانی شدن به خاطر هر اشتباه کوچکی، از نشانه های رسا رنجوری است. ۴. نگرانی برای ایمنی فرزند
نگرانی والدین برای کوچک ترین خطراتی که فرزندشان را ممکن است تهدید کند، آن ها را بوسیله اصطلاح به «والدین هلیکوپتری» تبدیل می نرم! این قسمت قسمت کردن از والدین آن جاه ناراحت محافظت از پسر خود هستند، که به او اجازهٔ طفولیت کردن نمی دهند. مشکل آن ها با ایمنی فرزندشان، عمر او را با چالشی شدید روبرو کرده و باعث می شود کودک مضطرب و خجالتی بار بیاید. ۵. توجه متجاوز از قطع به مشکلات فصیح شناختی
از قضا، تعدادی ها به نیکی می دانند که رفتارهای روان رنجوری دارند؛ اما بوسیله هر حال رفتار خود را امتداد می دهند. وسواس نسبت به سلامت ذهنی، می تواند دشوار این دسته از افراد را بدتر اندوه بکند. البته اگر تیر های قطعی یک اختلال را تو خود می بینید، حتما باید با مشاور متخصص چاره کنید؛ اما هر اتفاق کوچکی هم که می افتد، لازم نیست خودتان را بررسی کنید! ۶. پریشانی هیجانی بر عادت اتفاقات یومیه
نگران شدن بوسیله خیال رخدادهای بد کاملا غریزی است؛ ولی سراسیمه شدن بر ضابطه مسائل بسیار جزئی روزمره، غیرمنطقی است. شکستن ناخن، ریختن یک استکان چای خواه پنج دقیقه دیرکردن دوستی که با او راحتی دارید، هیچ کدام دلیلی برای ویران شدن کچل روزتان نیستند. ۷. مقصر دانستن خویشتن
کسانی که رفتارهای فصیح رنجوری دارند، اغلب پهلو روال چیزهایی که اصلا حرج آن ها نبوده، خویشتن را مجرم می دانند. چندی وقت ها خبط بسیار کوچکی مرتکب می شوند که هیچ کس هم واقف آن نمی شود؛ اما قرین یک مجرم بزرگ رفتار می کنند؛ با کامل وجود عذرخواهی می کنند و بوسیله خاطر احساس مقصربودن، از چشم در چشم شدن با طرف برابر بی قراری انکار می ورزند. ۸. فکر بیش از حد خواه خودخوری
تامل بیش از حد نه تنها رفتاری رسا رنجورانه است؛ بلکه می تواند به افسردگی حزن منتهی شود. چنانچه برای کارهایی که باید ادا می دادید اما ندادید یا مسائل لخت روزانه خودخوری کنید، سایر رفتارهای رسا رنجورانه هم در پی آن می آیند. ۹. کمال گرایی
کثرت ها شناخت دارند کارشان را به بهینه شکل ممکن انجام دهند. بین این شوق و احساس اینکه هر کار کننده را باید بی عیب انجام داد، تفاوت بود دارد. افراد کمال گرا، معمولا وقت بیشتری از آنچه باید را صرف انجام کارها می کنند؛ چون نمی خواهند هرگز مرتکب اشتباه شوند. ۱۰. مناسبت
وابستگی بیش از کمیت به دیگران برای رفع نیازهای روزمره، امکان پذیر است باعث رفتارهای روان رنجورانهٔ واریته شود. فرید روان رنجور به جای اینکه خودش کارهایش را انجام دهد، منتظر می ماند تا سایرین برایش انجام بدهند. در واقع چنین فردی مسئولیت پذیر نیست. ۱۱. مشکل در پهلو آمدن با سایرین در محل کار
افرادی که رفتارهای روان رنجورانه دارند، معمولا تو نگرش کار نمی توانند با دیگران بر بیایند. رفتارهای گویا رنجورانهٔ اجتماعی مانند وابستگی، ممکن است این افراد را در روابط کاری دچار مشکل کرده و جلوی پیشرفت شان را بگیرند. ۱۲. شاق تو برآوردن نیازهای اولیه
روان رنجوری می تواند حتی فرد را از برآوردن نیازهای اولیهٔ خودش حزن بازدارد. چنانچه احساس خوف و نگرانی کنید، مقدور است نتوانید روی عمل کارهای کوچک شخصی مانند دوش گرفتن و اصلاح هم تمرکز داشته باشید. حتی نمی توانید برنامهٔ غذایی خویشتن را دنبال کرده خواه به اندازهٔ کافی قرار کنید؛ بمنظور هر تغییری کوچک داخل برنامه، باعث می شود احساس نگرانی و پریشانی کنید. ۱۳. شاق تو روابط عاطفی
مشکل در روابط عاطفی درون میان افراد مبتلا بوسیله روان رنجوری مرسوم است. آن ها مدام غر می زنند و از طرف مقابل گیرایی انتظار دارند کارهایی برایشان بکنند که خودشان به راحتی می توانند از پسِ آن ها بربیایند. آن ها سعی می کنند طرف مقابل خود را کنترل کنند و چه بسا او را متهم به بی وفایی هم می کنند؛ آن حزن بدون آنکه مدرک یا شاهدی بر مدعای خود داشته باشند. ۱۴. معرکه به متد انداختن
هرکسی امکان پذیر است معرکه بوسیله سیاق بیندازد؛ خواه مرد باشد یا زن؛ او به خشکی امدن قاعده مسائل جزئی، میان اطرافیان و دوستان معرکه برپا می کند و از کاه، کوهستان می سازد. انفراد که این طور رفتارهایی دارد، نه تنها خودش را ناراحت می کند، بلکه باعث التهاب دیگران حزن می شود و روز آرام همگی را به هم می ریزد. ۱۵. قلق زیاد از اندازه پهلو سر مسائل جزئی
تشویش بر ضابطه رخدادهای ارشد ایرادی ندارد؛ ولی ناراحتی، گریه تضرع و در رختخواب ماندن، آن هم وقتی اتفاق زیاد کوچکی محذوف که وقار چندانی ندارد، از مقصد های روان رنجوری به احصائیه می رود. فرض کنید فردی، خودکاری را که مثلا با آن پای برگهٔ فروش خانه اش را امضا کرده، گم می درنگ. شاید کمی ناراحتی اولیه ایرادی نداشته باشد؛ اما وقتی آن را بزرگ می کند و تشویش او به گریه و خودخوری دگرگونی می شود، می نبوغ گفت بوسیله روان رنجوری مبتلاست. ۱۶. حسادت
افراد روان رنجور، اغلب نسبت بوسیله دیگران حسادت فراوانی دارند. آن ها می خواهند مایملک های دیگران را داشته باشند؛ از فرصت ها و مزایای آن ها برخوردار باشند؛ می خواهند در جایگاه سایرین باشند. آن ها چنین خواسته هایی را با رفتارهای رسا رنجورانه مدال می دهند؛ رفتارهایی مانند خراب کردن بقیه، درخواست آن ها برای گرفتن چیزهایی که دارند، خواه تا اینکه دزدیدن شان. ۱۷. واکنش سلبی به حوادث خنثی
گاهی اوقات حوادثی که روان رنجورها را ناراحت می کند، درون منبع نه خوب است و خیر زشت. با این حال، فصیح رنجورها واکنش منفی نسبت به آن ها دارند. ۱۸. وحشت کردن در موقعیت های نسبتا عادی
دستخوش باک شدن داخل موضع های تهدیدآمیز کاملا طبیعی است. پاسخ بحران یا گریز (Fight-or-Flight Response) نامی است. ولی اگر این سیستمِ پاسخ گویی زمانی ادا درنگ که هیچ تهدیدی وجود ندارد، نشانه ای از فصیح رنجوری فرد به دست می دهد. ۱۹. بی ثباتی هیجانی
گویا رنجورها بسی راحت و با کوچک ترین رخدادی تعادل هیجانی خود را از دست می دهند و بوسیله همین اندیشه بی ثبات هستند. شاید یک دقیقه رفتار مناسبی داشته باشند و موقت پس از آن اوقات تلخ و پس ازآن ناراحت شوند. نمی نبوغ روی این مردم ها حساب کرد. ازاین رو، اطرافیان پایگاه معمولا آزار می بینند. ۲۰. ناتوانی درون پیشبرد زندگی روزمره، پس از یک اتفاق ارشد و نامربوط
اختلال استرس پس از عارضه (PTSD) نوعی رفتار روان رنجورانه تلقی می شود. شاید محدودیت در غوغا همکاری کرده، حالا با گوش دادن صدای مثلا ترقه، ذهنش مجدد بوسیله آن عهد برمی گردد؛ این در واقع از نشانه های فصیح رنجوری است. حساسیت، محدودیت مثبت افراد روان رنجور
پژوهشگری به معروفیت ریچارد زینبرگ (Richard Zinbarg) شهود که افراد روان رنجور، بسیار حساس و هم دل هستند. آن ها شاید نسبت به هیجان و افسردگی آسیب پذیر باشند؛ اما داخل نسب حال به احساسات اطرافیان پایگاه هم اهمیت داده و می کوشند به آن ها معاون کنند. مضطرب و گویا رنجور بودن، شما را «آدم بد» تصادف نمی کند؛ بلکه اصلا راهی بخاطر زندگی است. در واقع روان رنجور، بوسیله فکر احساسات سایرین است و دوست دارد بوسیله آن ها کمک کند تا احساس بهتری داشته باشند. حساسیت، ویژگی مثبتی است. رسا رنجوری مزایایی هم دارد؛ از یکسره همین حساسیت فراوان نسبت به احساسات دیگران. رفتارهای رسیده رنجوری نشانهٔ چه هستند؟
پیش تر گفتیم روان شناس ها دیگر روان رنجوری را تشخیص معتبری نمی دانند؛ پس این رفتارهای روان رنجورانه بوسیله چه معناست؟ اگر کسی ابد رفتارهای رسیده رنجورانه از خویشتن نشان می دهد، احتمالا مشکل شدید مجرد دارد؛ برای نمونه، می نبوغ بوسیله افسردگی، اضطراب، اختلال شخصیت مرزی، اختلال دوقطبی و اختلال خشم رمز کرد. امروزه پزشک ها چندان به روان رنجوری نمی پردازند؛ اما اگر رفتارهای روان رنجوری در فرد بوسیله سر تبدیل شوند، می توانند بوسیله او کمک کنند. چطور می قابلیت رفتارهای روان رنجورانه را متوقف کرد؟
چند روش بخاطر متوقف کردن رفتارهای رسیده رنجورانه این ها هستند: اوج بردن اعتماد به نفس؛ تلاش بخاطر انجام کارها برای خود؛ امتیاز باریک بین مسئولیت ها؛ قناعت به داشته ها؛ مراقبت از خود، تا اینکه وقتی حالش را ندارید؛ یادآوری اینکه اتفاقات کوچک ارزش ناراحت شدن ندارند.
اگر شما اندوه رسا بستری هستید، اما نمی توانید رفتارهای روان رنجورانهٔ خویشتن را تغییر بدهید، باید از مباشر متخصص کمک بگیرید. این آنجایی اهمیت می یابد که مطالعه ای درون سال ۲۰۰۲ نشان قسط کسانی که رفتارهای گویا رنجوری دارند، زیاد از سایرین درون معرض ابتلا به روان پریشی هستند.
دارو، رفتاردرمانی شناختی و سیاق های آرام بخشی، مثل تنفس عمیق، از درمان های مرسوم روان رنجوری هستند. مدلل شده رفتاردرمانی هایی که شامل آموزش و تقویت باشند اندوه در تبدیل رفتارهای روان رنجورانه مؤثر هستند. در ادامه بخوانید: افسردگی پنهان چیست و چه علائمی دارد؟
نشانه های روان رنجوری برخلاف روان پریشی، دربرگیرنده اختلال های ناخوشایند شخصیتی، درک نکردن محیط دوروبر و ازدست دادن بستگی با دنیای واقعی نیستند. در علم روانکاوی،اختلالات جریان بوسیله طور طاسی وضع های ناخودآگاهِ غلو آمیزی برای رویارویی با تضادهای درونی و اضطرابی هستند. بیشتر اختلال هایی که پیش تر اختلال روانی نامیده می شدند، اکنون جزو اختلال های اضطرابی بوسیله شمار می روند. به این افراد روان افسرده هم می گویند.
وقتی کسی را رسیده بستری (Neurotic) یا رسیده نژند می نامند، نیت توهین ندارند؛ این فقط توصیفی از وضعیت اوست. وافر ها هستند که آن حرمت بسیار از اندازه فکر کرده یا ناراحت اند که به معادل پریشانی می رسند. روان نژندها نمی توانند از چیزهایی که مضطرب سندیت می کنند، ول شوند. همهٔ پندار فردِ روان علیل مشغول سلامت، کار، یا حتی نظرات دوستان و اطرافیانش است. همهٔ آدم ها چنین فردی هایی دارند؛ اما افراد گویا رنجور بیش از حد این طور رفتارهایی از خود نشان می دهند. آن ها سعی نمی کنند با اطرافیان شان متفاوت باشند؛ فقط بیش از متوسطِ مردم ناراحت هستند. آن ها متفاوت هستند؛ ولی این ایرادی ندارد.
روان رنجوری آسان نیست؛ ولی راه هایی بخاطر کنترل آن وجود دارد و مراجعه به درمانگر یکی از آن راه هاست. ولی پیش از آنکه بوسیله این وعده برسیم، بیایید ببینیم روان رنجوری چیست و روان بستری بودن یعنی چه؟ انفراد های فردیِ افراد روان رنجور
بنا بر پژوهش های روان شناختی، پنج جنبهٔ پا بر جا برای شخصیت افراد وجود دارد؛ به این جنبه ها پنج ارشد (The Big Five) می گویند که عبارت اند از: استقبال از تجربه، وظیفه شناسی، برون گرایی و داخل گرایی، سازگاری و رسیده رنجوری. سرنام های OCEAN و CANOE غصه به همین جنبه ها اشاره دارند. رسیده شناس ها برای تعیین اینکه هر انفراد از کدام جنبهٔ شخصیتی برخوردار است، از تقویم های گوناگونی روزی می گیرند. این ارزیابی ها مقدار این جنبه داخل وجود فرد را بی قراری گلچین می کنند.
روان شناس ها از این مدلِ پنج عامل بزرگ شخصیت بخاطر دستیار به درک روابط افراد در اجتماع و همین طور رفتار آن ها در محل امر استفاده می کنند. بی مانند روان رنجور، به فکر کردن دیگران دربارهٔ خود عظمت زیادی می دهد و ایجاد وخوی مضطرب تازگی نسبت بوسیله بقیه دارد. افراد مبتلا به روان رنجوری در اصابت با اشتباهاتی که داخل محل کار و فراگیری مرتکب می شوند هم مشکل دارند. آن ها تو محل کار و تحصیل، نسبت به خودشان و سایرین متجاوز معترض هستند.
زیگموند فروید (Sigmund Freud) دربارهٔ روان رنجورها و گویا رنجوری گپ های زیادی کرده است. او مطالب زیادی بی قراری دربارهٔ روان رنجوری تالیف و در آن ها به تفصیل دربارهٔ معنای آن تشریح داده است. او کنار این اعتقاد بود که رسیده رنجوری به خیال تضادهای ناخودآگاهِ یک طبیعت جنسی پدید آمده است. او این حاصل را هم گرفته که رسا رنجوری بوسیله دوران طفولیت بی نظیر بازمی گردد. فروید عقیده داشت بی مانند مبتلا بوسیله روان رنجوری از این موضوع آگاهی ندارد. او پارسا حیات بی همتا موردنظر می خواهد تضادهای درونی خود را با عوارض فصیح رنجوری برطرف کند؛ بنابراین این رفتارها را از خویشتن علامت می دهد تا مشکلاتش را محلول یواش. رسیده رنجوری چیست؟
یکی از نشانه های گویا رنجوری این است که فرد مشغول مدام نگران است. البته نگرانی امکان پذیر است نشانهٔ اضطراب بی قراری باشد. فرید مبتلا بوسیله روان رنجوری دربارهٔ رفتارهای خود و دید سایرین نسبت بوسیله آن ها هم نگران است. او می ترسد دیگران از رفتارهایش دلگشا شان نیاید؛ و چه بسا مدام در این تک سؤال هم می کند. مسلما تماس با انفراد که مدام می پرسد آیا مرتکب اشتباهی شده، آیا مشکلی وجود دارد یا پرسش هایی مشابه، مشکل است. نگران بودن کاملا غریزی است؛ ولی وقتی بی نظیر بااطلاع می شود این نگرانی بیش از اندازه است، طوری که نمی تواند تمرکز کند خواه فقره خود را انجام بدهد، می توان گفت دچار گویا رنجوری است.
امروزه روان شناس ها دیگر افراد را مبتلا به فصیح رنجوری نمره نمی دهند؛ اما رفتارهای رسیده رنجوری هنوز هم مشکل ذهنی مختصر، ولی غالبی قلمداد می شوند. روان رنجوری یک ویژگی شخصیتی است که باعث می شود افراد عاطفه نگرانی، افسردگی خواه عصبانیت کنند و چنین رفتارهایی از خود علامت بدهند. روان نژندی خواه روان رنجوری اختلال روانی ای تلقی می شد که احساسات و رفتارهای خاص خودش را به همراه دارد. در ادامه به نمونه هایی از رفتارهای فصیح رنجوری رمز می کنیم: رفتارهای افراد رسا رنجور
هنگفت ها رسا رنجور هستند؛ اما از این مسئله آگاهی ندارند. شما هم چه بسا مضطرب باشید؛ ولی از آن اول نباشید. هر فردی، روان رنجوریِ ویژهٔ خودش را دارد؛ اما بعضی ها رسا رنجورتر از بقیه اقدام می کنند. شاید با خودتان فکر می کنید اصلا چه چیز روان رنجوری بد است؟ باید گفت فرید فصیح رنجور، اطرافیانش را مستأصل می کند؛ آن غصه بدون آنکه خودش وارد باشد. هر کسی ممکن است روان رنجور باشد و نداند. شما هم تامل می کنید روان رنجور هستید؟ پیش از آنکه بوسیله این پرسش پاسخ بدهید، بگذارید چند رفتار مد روان رنجورها را بررسی کنیم و ببینیم شما بی آرامی این رفتارها را دارید یا نه. مقیاس هایی از رفتارهای روان رنجورانه
شاید این رفتارهایی که تو دنباله بیان می کنیم، برای شما هم زیاد آشنا باشند؛ زیرا بیش رایج و همگی گیر هستند. ۱. تحریک پذیری عمومی
آیا تا بوسیله حال همسایه ای داشته اید که مدام به کوچک ترین مسائل اعتراض کند؟ مدام غر بزند که خلوت باشید؛ نگذارید طفل ها در حیاط بازی کنند؛ یا سمت پله های آن ها نروید؛ چنین آدم هایی رفتارهای روان رنجوری دارند. ۲. شکایت از مشکلات جسمی، بدون دلیل پزشکی
بسیاری از رفتارهای روان رنجوری در قالب شکایت های گاه وبیگاه از وضعیت جسمانی هستند، که هیچ دلیل پزشکی هم ندارند. اگر کسی هنگفت دربارهٔ مشکلات جسمانی خود صحبت کند، اما برهان مشخصی برای آن ها نداشته باشد، دیگران را آزار می دهد. همین مقدور است روابط بی مانند روان رنجور با دیگران را حزن دچار مشکل کند. ۳. هیبت جاده ای
افرادی که دستخوش خشم جاده ای هستند، رفتارهای روان رنجوری از خود نشان می دهند. هرچه نباشد، بالاخره هرکسی موقع رانندگی مرتکب اشتباهاتی می شود. بعضی ها کنترل خویشتن را از دست می دهند؛ ولی بی حد ها هم خود را کنترل می کنند. ناراحت و عصبانی شدن به خاطر هر اشتباه کوچکی، از نشانه های رسا رنجوری است. ۴. نگرانی برای ایمنی فرزند
نگرانی والدین برای کوچک ترین خطراتی که فرزندشان را ممکن است تهدید کند، آن ها را بوسیله اصطلاح به «والدین هلیکوپتری» تبدیل می نرم! این قسمت قسمت کردن از والدین آن جاه ناراحت محافظت از پسر خود هستند، که به او اجازهٔ طفولیت کردن نمی دهند. مشکل آن ها با ایمنی فرزندشان، عمر او را با چالشی شدید روبرو کرده و باعث می شود کودک مضطرب و خجالتی بار بیاید. ۵. توجه متجاوز از قطع به مشکلات فصیح شناختی
از قضا، تعدادی ها به نیکی می دانند که رفتارهای روان رنجوری دارند؛ اما بوسیله هر حال رفتار خود را امتداد می دهند. وسواس نسبت به سلامت ذهنی، می تواند دشوار این دسته از افراد را بدتر اندوه بکند. البته اگر تیر های قطعی یک اختلال را تو خود می بینید، حتما باید با مشاور متخصص چاره کنید؛ اما هر اتفاق کوچکی هم که می افتد، لازم نیست خودتان را بررسی کنید! ۶. پریشانی هیجانی بر عادت اتفاقات یومیه
نگران شدن بوسیله خیال رخدادهای بد کاملا غریزی است؛ ولی سراسیمه شدن بر ضابطه مسائل بسیار جزئی روزمره، غیرمنطقی است. شکستن ناخن، ریختن یک استکان چای خواه پنج دقیقه دیرکردن دوستی که با او راحتی دارید، هیچ کدام دلیلی برای ویران شدن کچل روزتان نیستند. ۷. مقصر دانستن خویشتن
کسانی که رفتارهای فصیح رنجوری دارند، اغلب پهلو روال چیزهایی که اصلا حرج آن ها نبوده، خویشتن را مجرم می دانند. چندی وقت ها خبط بسیار کوچکی مرتکب می شوند که هیچ کس هم واقف آن نمی شود؛ اما قرین یک مجرم بزرگ رفتار می کنند؛ با کامل وجود عذرخواهی می کنند و بوسیله خاطر احساس مقصربودن، از چشم در چشم شدن با طرف برابر بی قراری انکار می ورزند. ۸. فکر بیش از حد خواه خودخوری
تامل بیش از حد نه تنها رفتاری رسا رنجورانه است؛ بلکه می تواند به افسردگی حزن منتهی شود. چنانچه برای کارهایی که باید ادا می دادید اما ندادید یا مسائل لخت روزانه خودخوری کنید، سایر رفتارهای رسا رنجورانه هم در پی آن می آیند. ۹. کمال گرایی
کثرت ها شناخت دارند کارشان را به بهینه شکل ممکن انجام دهند. بین این شوق و احساس اینکه هر کار کننده را باید بی عیب انجام داد، تفاوت بود دارد. افراد کمال گرا، معمولا وقت بیشتری از آنچه باید را صرف انجام کارها می کنند؛ چون نمی خواهند هرگز مرتکب اشتباه شوند. ۱۰. مناسبت
وابستگی بیش از کمیت به دیگران برای رفع نیازهای روزمره، امکان پذیر است باعث رفتارهای روان رنجورانهٔ واریته شود. فرید روان رنجور به جای اینکه خودش کارهایش را انجام دهد، منتظر می ماند تا سایرین برایش انجام بدهند. در واقع چنین فردی مسئولیت پذیر نیست. ۱۱. مشکل در پهلو آمدن با سایرین در محل کار
افرادی که رفتارهای روان رنجورانه دارند، معمولا تو نگرش کار نمی توانند با دیگران بر بیایند. رفتارهای گویا رنجورانهٔ اجتماعی مانند وابستگی، ممکن است این افراد را در روابط کاری دچار مشکل کرده و جلوی پیشرفت شان را بگیرند. ۱۲. شاق تو برآوردن نیازهای اولیه
روان رنجوری می تواند حتی فرد را از برآوردن نیازهای اولیهٔ خودش حزن بازدارد. چنانچه احساس خوف و نگرانی کنید، مقدور است نتوانید روی عمل کارهای کوچک شخصی مانند دوش گرفتن و اصلاح هم تمرکز داشته باشید. حتی نمی توانید برنامهٔ غذایی خویشتن را دنبال کرده خواه به اندازهٔ کافی قرار کنید؛ بمنظور هر تغییری کوچک داخل برنامه، باعث می شود احساس نگرانی و پریشانی کنید. ۱۳. شاق تو روابط عاطفی
مشکل در روابط عاطفی درون میان افراد مبتلا بوسیله روان رنجوری مرسوم است. آن ها مدام غر می زنند و از طرف مقابل گیرایی انتظار دارند کارهایی برایشان بکنند که خودشان به راحتی می توانند از پسِ آن ها بربیایند. آن ها سعی می کنند طرف مقابل خود را کنترل کنند و چه بسا او را متهم به بی وفایی هم می کنند؛ آن حزن بدون آنکه مدرک یا شاهدی بر مدعای خود داشته باشند. ۱۴. معرکه به متد انداختن
هرکسی امکان پذیر است معرکه بوسیله سیاق بیندازد؛ خواه مرد باشد یا زن؛ او به خشکی امدن قاعده مسائل جزئی، میان اطرافیان و دوستان معرکه برپا می کند و از کاه، کوهستان می سازد. انفراد که این طور رفتارهایی دارد، نه تنها خودش را ناراحت می کند، بلکه باعث التهاب دیگران حزن می شود و روز آرام همگی را به هم می ریزد. ۱۵. قلق زیاد از اندازه پهلو سر مسائل جزئی
تشویش بر ضابطه رخدادهای ارشد ایرادی ندارد؛ ولی ناراحتی، گریه تضرع و در رختخواب ماندن، آن هم وقتی اتفاق زیاد کوچکی محذوف که وقار چندانی ندارد، از مقصد های روان رنجوری به احصائیه می رود. فرض کنید فردی، خودکاری را که مثلا با آن پای برگهٔ فروش خانه اش را امضا کرده، گم می درنگ. شاید کمی ناراحتی اولیه ایرادی نداشته باشد؛ اما وقتی آن را بزرگ می کند و تشویش او به گریه و خودخوری دگرگونی می شود، می نبوغ گفت بوسیله روان رنجوری مبتلاست. ۱۶. حسادت
افراد روان رنجور، اغلب نسبت بوسیله دیگران حسادت فراوانی دارند. آن ها می خواهند مایملک های دیگران را داشته باشند؛ از فرصت ها و مزایای آن ها برخوردار باشند؛ می خواهند در جایگاه سایرین باشند. آن ها چنین خواسته هایی را با رفتارهای رسا رنجورانه مدال می دهند؛ رفتارهایی مانند خراب کردن بقیه، درخواست آن ها برای گرفتن چیزهایی که دارند، خواه تا اینکه دزدیدن شان. ۱۷. واکنش سلبی به حوادث خنثی
گاهی اوقات حوادثی که روان رنجورها را ناراحت می کند، درون منبع نه خوب است و خیر زشت. با این حال، فصیح رنجورها واکنش منفی نسبت به آن ها دارند. ۱۸. وحشت کردن در موقعیت های نسبتا عادی
دستخوش باک شدن داخل موضع های تهدیدآمیز کاملا طبیعی است. پاسخ بحران یا گریز (Fight-or-Flight Response) نامی است. ولی اگر این سیستمِ پاسخ گویی زمانی ادا درنگ که هیچ تهدیدی وجود ندارد، نشانه ای از فصیح رنجوری فرد به دست می دهد. ۱۹. بی ثباتی هیجانی
گویا رنجورها بسی راحت و با کوچک ترین رخدادی تعادل هیجانی خود را از دست می دهند و بوسیله همین اندیشه بی ثبات هستند. شاید یک دقیقه رفتار مناسبی داشته باشند و موقت پس از آن اوقات تلخ و پس ازآن ناراحت شوند. نمی نبوغ روی این مردم ها حساب کرد. ازاین رو، اطرافیان پایگاه معمولا آزار می بینند. ۲۰. ناتوانی درون پیشبرد زندگی روزمره، پس از یک اتفاق ارشد و نامربوط
اختلال استرس پس از عارضه (PTSD) نوعی رفتار روان رنجورانه تلقی می شود. شاید محدودیت در غوغا همکاری کرده، حالا با گوش دادن صدای مثلا ترقه، ذهنش مجدد بوسیله آن عهد برمی گردد؛ این در واقع از نشانه های فصیح رنجوری است. حساسیت، محدودیت مثبت افراد روان رنجور
پژوهشگری به معروفیت ریچارد زینبرگ (Richard Zinbarg) شهود که افراد روان رنجور، بسیار حساس و هم دل هستند. آن ها شاید نسبت به هیجان و افسردگی آسیب پذیر باشند؛ اما داخل نسب حال به احساسات اطرافیان پایگاه هم اهمیت داده و می کوشند به آن ها معاون کنند. مضطرب و گویا رنجور بودن، شما را «آدم بد» تصادف نمی کند؛ بلکه اصلا راهی بخاطر زندگی است. در واقع روان رنجور، بوسیله فکر احساسات سایرین است و دوست دارد بوسیله آن ها کمک کند تا احساس بهتری داشته باشند. حساسیت، ویژگی مثبتی است. رسا رنجوری مزایایی هم دارد؛ از یکسره همین حساسیت فراوان نسبت به احساسات دیگران. رفتارهای رسیده رنجوری نشانهٔ چه هستند؟
پیش تر گفتیم روان شناس ها دیگر روان رنجوری را تشخیص معتبری نمی دانند؛ پس این رفتارهای روان رنجورانه بوسیله چه معناست؟ اگر کسی ابد رفتارهای رسیده رنجورانه از خویشتن نشان می دهد، احتمالا مشکل شدید مجرد دارد؛ برای نمونه، می نبوغ بوسیله افسردگی، اضطراب، اختلال شخصیت مرزی، اختلال دوقطبی و اختلال خشم رمز کرد. امروزه پزشک ها چندان به روان رنجوری نمی پردازند؛ اما اگر رفتارهای روان رنجوری در فرد بوسیله سر تبدیل شوند، می توانند بوسیله او کمک کنند. چطور می قابلیت رفتارهای روان رنجورانه را متوقف کرد؟
چند روش بخاطر متوقف کردن رفتارهای رسیده رنجورانه این ها هستند: اوج بردن اعتماد به نفس؛ تلاش بخاطر انجام کارها برای خود؛ امتیاز باریک بین مسئولیت ها؛ قناعت به داشته ها؛ مراقبت از خود، تا اینکه وقتی حالش را ندارید؛ یادآوری اینکه اتفاقات کوچک ارزش ناراحت شدن ندارند.
اگر شما اندوه رسا بستری هستید، اما نمی توانید رفتارهای روان رنجورانهٔ خویشتن را تغییر بدهید، باید از مباشر متخصص کمک بگیرید. این آنجایی اهمیت می یابد که مطالعه ای درون سال ۲۰۰۲ نشان قسط کسانی که رفتارهای گویا رنجوری دارند، زیاد از سایرین درون معرض ابتلا به روان پریشی هستند.
دارو، رفتاردرمانی شناختی و سیاق های آرام بخشی، مثل تنفس عمیق، از درمان های مرسوم روان رنجوری هستند. مدلل شده رفتاردرمانی هایی که شامل آموزش و تقویت باشند اندوه در تبدیل رفتارهای روان رنجورانه مؤثر هستند. در ادامه بخوانید: افسردگی پنهان چیست و چه علائمی دارد؟